به گزارش مشرق، پایگاه اینترنتی روزنامه دیلی تلگراف چاپ انگلیس، در شماره روز چهارشنبه خود در مقاله ای به قلم مالی اولفیلد و جان میچینسون نوشت، تحقیقات علمی مختلف روی میوه پرتقال انجام شده که نتایج جالب توجهی در بر داشته است.
به عنوان مثال، اصولاً درخت یا میوه پرتقال در طبیعت وحشی یافت نمی شود، زیرا پرتقال بر اثر پیوند و تلفیق درخت نارنگی با نوعی گریپ فروتِ چینی ایجاد شده و در باغ های آسیای جنوب شرقی پرورش یافته است. این میوه سپس به کشورهای خاورمیانه راه یافت. در حقیقت لغت اورنج (orange) در زبان انگلیسی برگرفته از لغت نارنج به زبان عربی، بوده است.
اولین درختان پرتقال در سرزمین تازه کشف شده ی آمریکا در منطقه گرم و مرطوب فلوریدا در سال 1513 میلادی توسط خوان پانسدلیون، کاشف اسپانیایی، کاشته شده است. کاشت این درختان کم کم در آمریکای جنوبی با استقبال روبرو شد، به نحوی که هم اکنون، کشور برزیل به تنهایی تقریباً یک سوم از تمامی پرتقال جهان را تولید می کند.
البته هشتاد و پنج درصد از تمامی پرتقال های تولید شده در برزیل برای تولید آب پرتقال جهت مصارف داخلی و صادراتی، استفاده می شود.
نکته جالب دیگر درباره پرتقال این است که رنگ پوست پرتقال به طور ذاتی سبز است، اما در مناطقی که زمستان سرد دارند، پوست پرتقال کلروفیلی را که روی خود دارد، مانند برگ درختان در پاییز، از دست می دهد و لذا رنگ آن از سبز به زرد تبدیل می شود. این در حالی است که در مناطق گرمسیر استوایی و زیر استوایی که آب و هوای آن همواره معتدل است و زمستان یا پاییز سرد ندارند، رنگ پوست پرتقال، حتی پس از رسیده شدنِ کامل، سبز است، اما درون این میوه مانند همه پرتقال ها زرد رنگ است.
پوست پرتقالِ رسیده ذاتاً سبز رنگ است و فقط بر اثر سرمای پاییز و زمستان، به رنگ زرد تبدیل می شود.